En son evden çıkarken gördüm onu.Maskelerini koltukta,egolarını dolapta unutmuş.Yapmazdı böyle şeyler.
Hatta en sevdiği kibirlerini sigarasının yanına koymuş ve çıkmış.
Bir kaç saat sonra ona rastladım tahta tabureli arpa kokan sokakta.
Oturabilir miyim ? dedim
Kafa salladı.
Oturdum sigaramı yaktım. Sordum ama konuşmadı.
Konuşmadı işte....
Çamurun insan olmasına takılmış gene belli!.zorlamadım.
Sağlığına diye kaldırdım kadehimi camların şerefe diye çınlayan çarpma sesi olmadan!
O an karmaşa vardı.belki huzur.
Yormadım.
Tekrar benimle bedenime girip gelmesi için sarhoş olmasını bekledim.
Zamanı akli dengesini kaybetmek için oyalıyordu belli ki!
Yanlızlığın tek sahibi olmak ister gibi hızlı içti bana baktı.Bakmadım.
Belli bir hava boşluğundaydık.Kalkalım dedim.ses vermedi.
Bana doğru yürüdü.Zaman tamamdı.
Peki ama bu son oldun dedim.
bu günde onu sırtımda eve ben götürecektim.Anlaşıldı.
RUHUMU sırtıma aldım=)
Hesabı ödedim.Ama Hiç yorulmadım...
SELAMETLE MERİKA
MRW-KTW
6 yorum:
Persona, ego ve kibirinden soyunduktan sonra geriye ruhundan başka hiçbir şey kalmaması düşündürücü fakat hafiflediği için taşınmasının da o derece kolay olması sevindirici.
ağırlaştığında steril hale gelmeden taşınması büyük yük.kaybolma sebebi de bu!Bir gün dönmeyecek diye korkmak sahibiyet oluştursada her seferinde dönmesi ..bak işte bu gerçekten sevinidirici. sağol hektor!
Cok guzel yazmissin hic sıkılmiyosun okurken ve merakla bekliosun sonunu
bende yazarken sonunu merak ediyorum :) sağol fortuna
harıka yazmıssın cok beğendım bu yazını
çok teşekkür ederimmmmmm:)
Yorum Gönder